Laureaci Statuetki Złotego Hipolita

Norbert Skupniewicz urodził się w 1937, ukończył poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych, w której został profesorem. Jest jednym z najbardziej znanych twórców poznańskich. Jego prace znajdują się w kolekcjach Muzeów Narodowych w Warszawie, Poznaniu i Krakowie. Początki jego malarstwa w latach 60. związane były z nową figuracją, w latach 70. zdefiniował swój indywidualny styl malarski. Artysta ma za sobą przygodę z nurkowaniem, alpinizmem, żeglarstwem, a nawet boksem. W niektórych jego pracach można dojrzeć dalekie odbicie tych zainteresowań. Oprócz malarstwa zajmuje się również poezją. Obrazy Norberta Skupniewicza to odbicie labiryntów kryształów i gwiazd, którymi malarz interesuje się od dawna. Preferowanie ostrych kształtów zestawionych z chłodnymi barwami powoduje, że obrazy Skupniewicza są dość trudne w odbiorze w takim nagromadzeniu. Budzą skrajne emocje – mogą się podobać lub nie. Skupniewicz tytułuje swoje obrazy – daje tu widzom wyraźną i czytelną wskazówkę, co do swoich intencji twórczych. Na gorzowską ekspozycję złożyło się także kilka rysunków wykonanych techniką własną. Właśnie te prace, delikatne portrety, zupełnie inne od obrazów olejnych, dają sympstykom jego sztuki  chwilę odpoczynku, dystansu od nasyconych kolorów, kształtów i wirtualnej rzeczywistości napisała trafnie już w roku 1999 w recenzji z jego wystawy Gazeta Zachodnia. 



Malarstwo Norberta Skupniewicza to pozornie algebraiczne, zgeometryzowane,noty, zapis obaw, nadziei i złudzeń. To konsekwentny obraz świata, widziany oczami człowieka, żądnego przeżyć ekstremalnych, bo tylko takie, graniczne sytuacje, mogą na mgnienie oka ukazać wartości zamknięte przed poznaniem napisała o malarstwie Norberta Skupniewicza red. Gabriela Balcerzakowa, w gazecie "Ziemia Gorzowska".