Laureaci Statuetki Złotego Hipolita

Prof. Henryk Samsonowicz urodził się 23 stycznia 1930 roku. Do 1939 r. ukończył III klasę szkoły powszechnej im. Jana Zamoyskiego w Warszawie, podczas wojny kontynuował naukę w tejże szkole. W 1942 r. został członkiem Organizacji Harcerskiej, która jako jednostka pomocnicza została w 1944 r. wcielona do Armii Krajowej. W 1945 r. jako ekstern zdał „małą maturę”, naukę kontynuował w liceum im. Juliusza Słowackiego, które ukończył w 1947 r. Po złożeniu egzaminów wstępnych rozpoczął studia w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, pod kierunkiem m.in. Aleksandra Gieysztora, Witolda Kuli, Tadeusza Manteuffla, Stanisława Herbsta oraz jego mistrza i promotora Mariana Małowista. Magisterium uzyskał w 1950 r., doktorat – w 1954 r., w 1960 r. – habilitację, tytuł prof. nauk uzyskał w 1970 r. a prof. zwyczajnego – w 1980 r. Specjalizuje się w powszechnej historii społecznej i gospodarczej. Od 1951 r. jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, w którym w latach 1978-1982 pełnił prezesurę. W latach 1976-1980 był dyrektorem Instytutu Historycznego, a w latach 1980-1982 rektorem tego Uniwersytetu.
Prof. Henryk Samsonowicz uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako przewodniczący „podstolika” nauki i edukacji. W latach 1989-90 był ministrem Edukacji Narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Jest członkiem zwyczajnym PAN. W jego dorobku mieści się ok. 900 prac drukowanych, w tym 20 pozycji książkowych (m.in. Historia Polski do 1795 r., Miasta nadbałtyckie w XV wieku, Złota jesień polskiego średniowiecza, Miasta i mieszczaństwo w Polsce przedrozbiorowej.