Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Szebiotko Kazimierz
Prof. dr hab. Kazimierz Szebiotko urodził się 14 listopada 1921 r. w Sokółce w woj. Białostockim w rodzinie chłopskiej. Po wyzwoleniu kraju w 1945 r. podjął studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Studia rolnicze ze specjalizacją w zakresie technologii rolno-spożywczej ukończył w roku 1949. Pracę dyplomową na stopień magisterski pt. "Wpływ granulacji i zanieczyszczeń soli kuchennej na przebieg procesów solenia dorsza" wykonał pod kierunkiem prof. dr J. Janickiego.
W trakcie studiów w roku akademickim 1947/48 został zaangażowany do pracy naukowej przez prof. dr J. Janickiego najpierw w charakterze zastępcy asystenta, a z początkiem 1949 r. jako młodszy asystent w Zakładzie Technologii Rolnej. W czasie pracy na uczelni przechodził kolejno szczeble kariery pracownika naukowo-dydaktycznego.
W pierwszych latach pracy był mocno zaangażowany w utworzonym zespole kierowanym przez prof. dr J. Janickiego, pracującym nad problemem otrzymywania krystalicznej formy witaminy B12 z hodowli promieniowca z rodzaju Streptomyces. Badania te były bardzo wysoko oceniane i uznane za nowatorskie nie tylko w skali krajowej. Ich uwieńczeniem było opracowanie technologii produkcji tej witaminy w skali przemysłowej.
W 1957 r. Kazimierz Szebiotko uzyskał stopień naukowy kandydata nauk (doktora) za pracę na temat "Zachowanie beta-karotenu przy niektórych sposobach konserwowania pasz zielonych". W 1966 r. Kazimierz Szebiotko uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego, a w 1967 r. nominację na stanowisko docenta. W roku 1973 Kazimierz Szebiotko został profesorem nadzwyczajnym, a w 1982 r. profesorem zwyczajnym.
Profesor rozwinął podstawy teoretyczne i opracował szereg mikrobiologicznej biosyntezy białka. W procesach tych jako surowiec wyjściowy wykorzystywano substraty odpadowe, głównie skrobiowe i celulozowe. Za osiągnięcie Profesora należy uznać opracowanie i wdrożenie do praktyki przemysłowej produkcji wysokobialkowej paszy dla trzody chlewnej na bazie zacierów ziemniaczanych i zbożowych, opracowanie metod produkcji szczepionek bakteryjnych i drożdżowych dla przemysłu.
W latach 70-tych Kazimierz Szebiotko zaproponował zupełnie nowe podejście do problemu deficytu białkowego w naszej gospodarce żywnościowej. Jego uwaga zwróciła się na surowce roślinne pochodzenia krajowego, o wysokiej wartości biologicznej, lecz dotąd niewykorzystywanych dla celów spożywczych. Profesor opracował niezwykle atrakcyjną metodę produkcji potraw na bazie nasion roślin strączkowych poddanych uprzednio obróbce mikrobiologicznej.
W swej działalności naukowej Profesor poświęcił wiele miejsca problemowi wykorzystania odpadów przemysłu cukrowniczego dla celów paszowych.
Tematyka ta była realizowana przez Profesora we współpracy z ośrodkami amerykańskimi (Peoria, USA) i doczekała się bardzo wysokiego uznania w obu krajach. Wiele z podejmowanych inicjatyw naukowych Profesora miało charakter pionierski. Wokół Profesora zgromadziło się wielu naukowców zainteresowanych tą tematyką. Kontynuują oni nadal te badania pod Jego kierunkiem, rozwijając nowe techniki i metody. W ramach tej problematyki ukończono dwa przewody doktorskie i dwa habilitacyjne.
Profesor Kazimierz Szebiotko prowadził szeroką współpracę naukową z ośrodkami zagranicznymii. Współpraca ta miała różne formy. Składały się na nią zagraniczne staże naukowe a, wspólne badania z instytutami zachodnioeuropejskimi i amerykańskimi, wśród nich można wymienić kilkumiesięczny w Rostoku (NRD) u prof. dr K. Nehringa, 8-miesięczny staż naukowy w amerykańskich uniwersytetach Cornell (Ithaca), Kansas i California (Davis) jako stypendysty fundacji Eisenhowera oraz 3-miesięczny staż w Danii w Kolding i w Kopenhadze w ramach stypendium duńskiego Ministerstwa Edukacji.
W 1965 r.prof. Szebiotko został zaproszony przez The New Brunswick Research and Productivity Council na sympozjum do Kanady, gdzie wygłosił dwa referaty z zakresu wykorzystania ziemniaków i produkcji białka mikrobiologicznego z odpadów przemysłowych. W 1968 r. brał udział w pracach komisji RWPG dotyczących możliwości produkcji i poprawy jakości białka w żywieniu zwierząt. W 1971 r. został zaproszony do Holandii przez European Association for Potato Research, gdzie wygłosił referat na temat wykorzystania ziemniaków do produkcji alkoholu i drożdży.
Prof. dr hab. K. Szebiotko współpracował z Instytutem Biochemii Akademii Nauk w Moskwie, z prof. dr. Bukinem, w zakresie biosyntezy karotenu. Bliskie związki łączyły Proiesora z Instytutem Hodowli Zwierząt Bułgarskiej Akademii Nauk w Kostinbrodzie. Wsród jego doktorantów byli również naukowcy bułgarscy.
Prof. K. Szebiotko wielokrotnie przebywał we Francji, odwiedził także USA, Kanadę, ZSRR, Bułgarię, NRF, NRD, Szwecję, Finlandię, Francję, Anglię, Austrię, Węgry, Czechosłowację, a nawet Etiopię i Kubę, gdzie nawiązał współpracę w zakresie mikotoksyn oraz procesów fermentacyjnych. W ostatnich latach swojej kariery prof. K. Szebiotko zwrócił uwagę na perspektywy jakie stwarza biotechnologia. Bez wątpienia przyczyniły się do tego wizyty w wielu zachodnioeuropejskich laboratoriach, w tym wizyta w laboratoriach Centrum Biotechnologii w Braunschweig (Niemcy).
Prof. dr hab. K. Szebiotko był nauczycielem całej rzeszy absolwentów Wydziału Technologii Rolno-Spożywczej Wyższej Szkoły Rolniczej, a potem Wydziału Technologii Żywności Akademii Rolniczej w Poznaniu. Prof. dr hab. K. Szebiotko był promotorem 187 prac dyplomowych na stopień mgr inż., 14 uzyskało stopień doktora, a 5 stopień doktora habilitowanego. Wśród uczniów profesora są dzisiaj profesorowie, docenci, doktorzy, dyrektorzy dużych przedsiębiorstw przemysłowych, banków, a także prywatni menedżerowie.
Na podkreślenie zasługuje także działalność popularyzatorska Profesora. Obok działalności naukowej i dydaktycznej Profesor pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji organizacyjnych. W roku 1970 został powołany na stanowisko dyrektora największej jednostki naukowej Akademii Rolniczej w Poznaniu, tj. na stanowisko dyrektora Instytutu Technologii Żywności Pochodzenia Roślinnego, którym kierował do końca swojej pracy zawodowej.
W latach 1973-75 pełnił funkcję prodziekana d/s studiów zaocznych na Wydziale Technologii Żywności. Uwieńczeniem kariery zawodowej Profesora był jego na stanowisko rektora poznańskiej uczelni. Funkcję tę z piastował dużym powodzeniem przyczyniając się do rozwoju uczelni. Prof. dr hab. K. Szebiotko jest członkiem wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych i komitetów. Jest członkiem rad naukowych wielu instytutów przemysłowych. Współdziała także z międzynarodowymi organizacjami.
Kazimierz Szebiotko posiada liczne odznaczenia, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalersko Orderu Odrodzenia Polski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
W roku 1992 profesor Kazimierz Szebiotko przeszedł na emeryturę. Nadal jednak intensywnie pracuje nad różnymi programami badawczymi.
W trakcie studiów w roku akademickim 1947/48 został zaangażowany do pracy naukowej przez prof. dr J. Janickiego najpierw w charakterze zastępcy asystenta, a z początkiem 1949 r. jako młodszy asystent w Zakładzie Technologii Rolnej. W czasie pracy na uczelni przechodził kolejno szczeble kariery pracownika naukowo-dydaktycznego.
W pierwszych latach pracy był mocno zaangażowany w utworzonym zespole kierowanym przez prof. dr J. Janickiego, pracującym nad problemem otrzymywania krystalicznej formy witaminy B12 z hodowli promieniowca z rodzaju Streptomyces. Badania te były bardzo wysoko oceniane i uznane za nowatorskie nie tylko w skali krajowej. Ich uwieńczeniem było opracowanie technologii produkcji tej witaminy w skali przemysłowej.
W 1957 r. Kazimierz Szebiotko uzyskał stopień naukowy kandydata nauk (doktora) za pracę na temat "Zachowanie beta-karotenu przy niektórych sposobach konserwowania pasz zielonych". W 1966 r. Kazimierz Szebiotko uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego, a w 1967 r. nominację na stanowisko docenta. W roku 1973 Kazimierz Szebiotko został profesorem nadzwyczajnym, a w 1982 r. profesorem zwyczajnym.
Profesor rozwinął podstawy teoretyczne i opracował szereg mikrobiologicznej biosyntezy białka. W procesach tych jako surowiec wyjściowy wykorzystywano substraty odpadowe, głównie skrobiowe i celulozowe. Za osiągnięcie Profesora należy uznać opracowanie i wdrożenie do praktyki przemysłowej produkcji wysokobialkowej paszy dla trzody chlewnej na bazie zacierów ziemniaczanych i zbożowych, opracowanie metod produkcji szczepionek bakteryjnych i drożdżowych dla przemysłu.
W latach 70-tych Kazimierz Szebiotko zaproponował zupełnie nowe podejście do problemu deficytu białkowego w naszej gospodarce żywnościowej. Jego uwaga zwróciła się na surowce roślinne pochodzenia krajowego, o wysokiej wartości biologicznej, lecz dotąd niewykorzystywanych dla celów spożywczych. Profesor opracował niezwykle atrakcyjną metodę produkcji potraw na bazie nasion roślin strączkowych poddanych uprzednio obróbce mikrobiologicznej.
W swej działalności naukowej Profesor poświęcił wiele miejsca problemowi wykorzystania odpadów przemysłu cukrowniczego dla celów paszowych.
Tematyka ta była realizowana przez Profesora we współpracy z ośrodkami amerykańskimi (Peoria, USA) i doczekała się bardzo wysokiego uznania w obu krajach. Wiele z podejmowanych inicjatyw naukowych Profesora miało charakter pionierski. Wokół Profesora zgromadziło się wielu naukowców zainteresowanych tą tematyką. Kontynuują oni nadal te badania pod Jego kierunkiem, rozwijając nowe techniki i metody. W ramach tej problematyki ukończono dwa przewody doktorskie i dwa habilitacyjne.
Profesor Kazimierz Szebiotko prowadził szeroką współpracę naukową z ośrodkami zagranicznymii. Współpraca ta miała różne formy. Składały się na nią zagraniczne staże naukowe a, wspólne badania z instytutami zachodnioeuropejskimi i amerykańskimi, wśród nich można wymienić kilkumiesięczny w Rostoku (NRD) u prof. dr K. Nehringa, 8-miesięczny staż naukowy w amerykańskich uniwersytetach Cornell (Ithaca), Kansas i California (Davis) jako stypendysty fundacji Eisenhowera oraz 3-miesięczny staż w Danii w Kolding i w Kopenhadze w ramach stypendium duńskiego Ministerstwa Edukacji.
W 1965 r.prof. Szebiotko został zaproszony przez The New Brunswick Research and Productivity Council na sympozjum do Kanady, gdzie wygłosił dwa referaty z zakresu wykorzystania ziemniaków i produkcji białka mikrobiologicznego z odpadów przemysłowych. W 1968 r. brał udział w pracach komisji RWPG dotyczących możliwości produkcji i poprawy jakości białka w żywieniu zwierząt. W 1971 r. został zaproszony do Holandii przez European Association for Potato Research, gdzie wygłosił referat na temat wykorzystania ziemniaków do produkcji alkoholu i drożdży.
Prof. dr hab. K. Szebiotko współpracował z Instytutem Biochemii Akademii Nauk w Moskwie, z prof. dr. Bukinem, w zakresie biosyntezy karotenu. Bliskie związki łączyły Proiesora z Instytutem Hodowli Zwierząt Bułgarskiej Akademii Nauk w Kostinbrodzie. Wsród jego doktorantów byli również naukowcy bułgarscy.
Prof. K. Szebiotko wielokrotnie przebywał we Francji, odwiedził także USA, Kanadę, ZSRR, Bułgarię, NRF, NRD, Szwecję, Finlandię, Francję, Anglię, Austrię, Węgry, Czechosłowację, a nawet Etiopię i Kubę, gdzie nawiązał współpracę w zakresie mikotoksyn oraz procesów fermentacyjnych. W ostatnich latach swojej kariery prof. K. Szebiotko zwrócił uwagę na perspektywy jakie stwarza biotechnologia. Bez wątpienia przyczyniły się do tego wizyty w wielu zachodnioeuropejskich laboratoriach, w tym wizyta w laboratoriach Centrum Biotechnologii w Braunschweig (Niemcy).
Prof. dr hab. K. Szebiotko był nauczycielem całej rzeszy absolwentów Wydziału Technologii Rolno-Spożywczej Wyższej Szkoły Rolniczej, a potem Wydziału Technologii Żywności Akademii Rolniczej w Poznaniu. Prof. dr hab. K. Szebiotko był promotorem 187 prac dyplomowych na stopień mgr inż., 14 uzyskało stopień doktora, a 5 stopień doktora habilitowanego. Wśród uczniów profesora są dzisiaj profesorowie, docenci, doktorzy, dyrektorzy dużych przedsiębiorstw przemysłowych, banków, a także prywatni menedżerowie.
Na podkreślenie zasługuje także działalność popularyzatorska Profesora. Obok działalności naukowej i dydaktycznej Profesor pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji organizacyjnych. W roku 1970 został powołany na stanowisko dyrektora największej jednostki naukowej Akademii Rolniczej w Poznaniu, tj. na stanowisko dyrektora Instytutu Technologii Żywności Pochodzenia Roślinnego, którym kierował do końca swojej pracy zawodowej.
W latach 1973-75 pełnił funkcję prodziekana d/s studiów zaocznych na Wydziale Technologii Żywności. Uwieńczeniem kariery zawodowej Profesora był jego na stanowisko rektora poznańskiej uczelni. Funkcję tę z piastował dużym powodzeniem przyczyniając się do rozwoju uczelni. Prof. dr hab. K. Szebiotko jest członkiem wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych i komitetów. Jest członkiem rad naukowych wielu instytutów przemysłowych. Współdziała także z międzynarodowymi organizacjami.
Kazimierz Szebiotko posiada liczne odznaczenia, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalersko Orderu Odrodzenia Polski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
W roku 1992 profesor Kazimierz Szebiotko przeszedł na emeryturę. Nadal jednak intensywnie pracuje nad różnymi programami badawczymi.
