Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Wojciechowicz Bolesław
Prof. Bolesław Wojciechowicz, urodził się 2 stycznia 1927 roku w Postawach na Wileńszczyźnie. Ważne wydarzenia w jego biografii to przyjazd do Polski w ramach repatriacji oraz podjęcie studiów i zamieszkanie na stałe w Poznaniu. Ukończył Szkołę Inżynierską w Poznaniu (1950 r.) oraz Politechnikę Poznańską (l955 r.). Pracę naukową rozpoczął pod opieką prof. B. Orgelbranda, ówczesnego rektora Szkoły Inżynierskiej, którego prof. B. Wojciechowicz uważa za swojego pierwszego Mistrza. Drugim Mistrzem pod którego kierunkiem rozpoczął pracę naukową nad zagadnieniami tarcia, zużycia i smarowania (połączonymi później w dyscyplinę naukową nazwaną tribologią) był prof. dr hab. inż. Stefan Ziemba (dr h.c. Politechniki Poznańskiej, członek rzeczywisty PAN). Prof. S. Ziemba był promotorem rozprawy doktorskiej obronionej w 1962 r. i opiekunem naukowym rozprawy habilitacyjnej (rok 1968) późniejszego profesora B. Wojciechowicza. Pierwszy z istniejących ówcześnie tytułów profesorskich - profesora nadzwyczajnego — B. Wojciechowicz uzyskał w roku 1972, a tytuł profesora zwyczajnego w roku 1978.
Od roku 1950 prof. B. Wojciechowicz pracuje w Politechnice Poznańskiej, pełniąc funkcje kierownika katedry, prodziekana, dyrektora instytutu (1972 — 1980), prorektora ds. nauki (1968 - 1972) i przez trzy kadencje jest rektorem uczelni (1972 — 1981). Pod kierownictwem prof. Bolesława Wojciechowicza Politechnika Poznańska stała się jedną z wiodących uczelni w kraju, rozwinęła się znacząco jej kadra naukowo - dydaktyczna i baza laboratoryjna. Uruchomione zostały nowe kierunki badań naukowych oraz rozwinęła się istotnie współpraca z przemysłem. Wiele późniejszych osiągnięć jednostek organizacyjnych PP, a także indywidualnych jej pracowników wynika z podstaw zbudowanych w okresie kadencji rektorskich prof. B. Wojciechowicza.
Zainteresowania naukowe prof. B. Wojciechowicza dotyczyły zagadnień podstawowych tribologii, szczególnie mechanizmów zużywania ściernego elementów maszyn. Z tego obszaru tematycznego opracował on swe dysertacje naukowe oraz przeprowadził wiele przewodów doktorskich. Wyniki prac własnych i zespołowych o dużym ładunku poznawczym i aplikowane w praktyce sprawiły, że zaczęło się mówić o szkole naukowej prof. B. Wojciechowicza. Nowatorskie ze wszech miar było zastosowanie w badaniach podstawowych metod radioizotopowych. W latach późniejszych prof. B. Wojciechowicz prowadził prace z zakresu podstaw kształtowania niezawodności obiektów technicznych oraz rozwoju nauki o eksploatacji maszyn.
Jego oryginalny dorobek naukowy obejmuje ponad 100 publikacji, liczne opracowania dla przemysłu, ekspertyzy i opinie. Wypromował 18 doktorów nauk technicznych, sprawował opiekę nad kilkunastoma habilitantami.
Od 1972 r. jest członkiem Komitetu Budowy Maszyn PAN (w latach 1993 - 1999 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego), przewodniczącym Sekcji Podstaw Eksploatacji tego Komitetu. Bierze udział w pracach Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych (1993 -) oraz Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1982 - 1985 członek prezydium). Zasiada w radach naukowych wielu ośrodków, w kilku z nich pełni funkcje przewodniczącego. Jest przewodniczącym Rady Programowej kwartalnika Komitetu Budowy Maszyn PAN, członkiem wielu organizacji naukowych m. in. Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1972 -) oraz Polskiego Towarzystwa Tribologiczncgo (l994).
Przewodniczy od ponad 20 lat sądowi Konkursowemu Złotego Medalu Międzynarodowych Targów Poznańskich. Uhonorowany został Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1989), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1975) i innymi odznaczeniami. Otrzymał tytuł honorowy „Zasłużony Nauczyciel" (1977), jest doktorem honoris causa Dońskiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego w Rostowie (1993).
Od roku 1950 prof. B. Wojciechowicz pracuje w Politechnice Poznańskiej, pełniąc funkcje kierownika katedry, prodziekana, dyrektora instytutu (1972 — 1980), prorektora ds. nauki (1968 - 1972) i przez trzy kadencje jest rektorem uczelni (1972 — 1981). Pod kierownictwem prof. Bolesława Wojciechowicza Politechnika Poznańska stała się jedną z wiodących uczelni w kraju, rozwinęła się znacząco jej kadra naukowo - dydaktyczna i baza laboratoryjna. Uruchomione zostały nowe kierunki badań naukowych oraz rozwinęła się istotnie współpraca z przemysłem. Wiele późniejszych osiągnięć jednostek organizacyjnych PP, a także indywidualnych jej pracowników wynika z podstaw zbudowanych w okresie kadencji rektorskich prof. B. Wojciechowicza.
Zainteresowania naukowe prof. B. Wojciechowicza dotyczyły zagadnień podstawowych tribologii, szczególnie mechanizmów zużywania ściernego elementów maszyn. Z tego obszaru tematycznego opracował on swe dysertacje naukowe oraz przeprowadził wiele przewodów doktorskich. Wyniki prac własnych i zespołowych o dużym ładunku poznawczym i aplikowane w praktyce sprawiły, że zaczęło się mówić o szkole naukowej prof. B. Wojciechowicza. Nowatorskie ze wszech miar było zastosowanie w badaniach podstawowych metod radioizotopowych. W latach późniejszych prof. B. Wojciechowicz prowadził prace z zakresu podstaw kształtowania niezawodności obiektów technicznych oraz rozwoju nauki o eksploatacji maszyn.
Jego oryginalny dorobek naukowy obejmuje ponad 100 publikacji, liczne opracowania dla przemysłu, ekspertyzy i opinie. Wypromował 18 doktorów nauk technicznych, sprawował opiekę nad kilkunastoma habilitantami.
Od 1972 r. jest członkiem Komitetu Budowy Maszyn PAN (w latach 1993 - 1999 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego), przewodniczącym Sekcji Podstaw Eksploatacji tego Komitetu. Bierze udział w pracach Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych (1993 -) oraz Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1982 - 1985 członek prezydium). Zasiada w radach naukowych wielu ośrodków, w kilku z nich pełni funkcje przewodniczącego. Jest przewodniczącym Rady Programowej kwartalnika Komitetu Budowy Maszyn PAN, członkiem wielu organizacji naukowych m. in. Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (1972 -) oraz Polskiego Towarzystwa Tribologiczncgo (l994).
Przewodniczy od ponad 20 lat sądowi Konkursowemu Złotego Medalu Międzynarodowych Targów Poznańskich. Uhonorowany został Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1989), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1975) i innymi odznaczeniami. Otrzymał tytuł honorowy „Zasłużony Nauczyciel" (1977), jest doktorem honoris causa Dońskiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego w Rostowie (1993).
