Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Trzeciakowski Lech
Lech Trzeciakowski, historyk, profesor zwyczajny na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Kierownik Katedry Historii.
Urodził się 24 grudnia 1931 roku w Poznaniu. Przed wojną rozpoczął naukę w prywatnej szkole powszechnej Brunona Czajkowskiego przy ulicy Mylnej (dziś Strzałkowskiego). W czasie okupacji uczęszczał na tajne komplety, kończąc szkołę powszechną . Nie uświadamiając sobie tego brał udział w ruchu oporu. Śpieszył bowiem z pomocą jeńcom francuskim, dostarczając im pożywienie, prowadził teatrzyk kukiełek, gdzie obok bajek, wystawiał legendy , między innymi „O Wandzie co nie chciała Niemca". Koleżankom i kolegom z sąsiedztwa, którzy w większości pozbawieni byli przez okupanta możliwości nauki szkolnej, słabo bądź wcale nie posiadali umiejętności czytania i pisania, czytał „Trylogię".
Po wojnie kończył Liceum im Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Studiował historię na Uniwersytecie Poznańskim. W 1959 r. roku uzyskał doktorat, a w 1964 roku habilitował się. W 1973 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1981 r. profesora zwyczajnego.
Profesor Trzeciakowski Specjalizuje się w historii nowożytnej i najnowszej. Zajmuje się dziejami Polski i Niemiec w XIX i XX wieku, stosunkami polsko-niemieckimi oraz Wielkopolski. Kierował Zakładem Historii Polski XIX i XX wieku w Instytucie Historii UAM, był dyrektorem Instytutu Zachodniego i kierownikiem Zakładu Badań nad Polonia Zagraniczną PAN. Wykładał jako visiting professor na kilku uniwersytetach zagranicą: California State University at Hayward (1970), Universily of Florida Gainesville (1977), University of Western Ontario-London( 1990), Universitat Bielefeld(1994), Meiji University Tokio (1998). Brał udział w licznych konferencjach krajowych i międzynarodowych jako referent. Był uczestnikiem Międzynarodowych Kongresów Nauk Historycznych w Bukareszcie, Stuttgarcie, Madrycie, Montrealu, Oslo i Sydney Miał wykłady na wielu uniwersytetach, jak: Yale, Columbia, Kansas, Sorbona, Heildelberg, Tybinga, Bonn, Berlin, Kilonia, Wiedeń, Mediolan, Perugia, Londyn, Moskwa., Jerozolima, Monachium, Waszyngton, Rochester.
Jest autorem 12 książek, opublikował ponad 350 artykułów w Polsce i zagranicą.
Wypromował około 400 magistrów i 25 doktorów. Od 1973 roku jest członkiem Komisji UNESCO Polsko-Niemieckiej ds. Podręczników Szkolnych , od 1985 jest członkiem Cominission Internationale des Etudes Historiques Slaves pełniąc kolejno funkcje sekretarza generalnego, wiceprezydenta, prezydenta, a obecnie prezydenta honorowego. Należy do Komitetu Narodowego ds. Kontaktów z Międzynarodowym Komitetem Nauk Historycznych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, był wiceprzewodniczącym Komitetu Nauk Historycznych PAN.
Profesor Trzeciakowski wyróżniony został licznymi naukowymi nagrodami, w tym Nagrodą Państwową I Stopnia (zbiorową), Nagrodą Herdera (Herder Preis), Nagrodą Naukową Miasta Poznania oraz odznaczeniami państwowymi Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta. Wyróżniony statuetką Dobosza Powstania Wielkopolskiego za badania i popularyzacje czynu zbrojnego Wielkopolan.
Urodził się 24 grudnia 1931 roku w Poznaniu. Przed wojną rozpoczął naukę w prywatnej szkole powszechnej Brunona Czajkowskiego przy ulicy Mylnej (dziś Strzałkowskiego). W czasie okupacji uczęszczał na tajne komplety, kończąc szkołę powszechną . Nie uświadamiając sobie tego brał udział w ruchu oporu. Śpieszył bowiem z pomocą jeńcom francuskim, dostarczając im pożywienie, prowadził teatrzyk kukiełek, gdzie obok bajek, wystawiał legendy , między innymi „O Wandzie co nie chciała Niemca". Koleżankom i kolegom z sąsiedztwa, którzy w większości pozbawieni byli przez okupanta możliwości nauki szkolnej, słabo bądź wcale nie posiadali umiejętności czytania i pisania, czytał „Trylogię".
Po wojnie kończył Liceum im Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Studiował historię na Uniwersytecie Poznańskim. W 1959 r. roku uzyskał doktorat, a w 1964 roku habilitował się. W 1973 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1981 r. profesora zwyczajnego.
Profesor Trzeciakowski Specjalizuje się w historii nowożytnej i najnowszej. Zajmuje się dziejami Polski i Niemiec w XIX i XX wieku, stosunkami polsko-niemieckimi oraz Wielkopolski. Kierował Zakładem Historii Polski XIX i XX wieku w Instytucie Historii UAM, był dyrektorem Instytutu Zachodniego i kierownikiem Zakładu Badań nad Polonia Zagraniczną PAN. Wykładał jako visiting professor na kilku uniwersytetach zagranicą: California State University at Hayward (1970), Universily of Florida Gainesville (1977), University of Western Ontario-London( 1990), Universitat Bielefeld(1994), Meiji University Tokio (1998). Brał udział w licznych konferencjach krajowych i międzynarodowych jako referent. Był uczestnikiem Międzynarodowych Kongresów Nauk Historycznych w Bukareszcie, Stuttgarcie, Madrycie, Montrealu, Oslo i Sydney Miał wykłady na wielu uniwersytetach, jak: Yale, Columbia, Kansas, Sorbona, Heildelberg, Tybinga, Bonn, Berlin, Kilonia, Wiedeń, Mediolan, Perugia, Londyn, Moskwa., Jerozolima, Monachium, Waszyngton, Rochester.
Jest autorem 12 książek, opublikował ponad 350 artykułów w Polsce i zagranicą.
Wypromował około 400 magistrów i 25 doktorów. Od 1973 roku jest członkiem Komisji UNESCO Polsko-Niemieckiej ds. Podręczników Szkolnych , od 1985 jest członkiem Cominission Internationale des Etudes Historiques Slaves pełniąc kolejno funkcje sekretarza generalnego, wiceprezydenta, prezydenta, a obecnie prezydenta honorowego. Należy do Komitetu Narodowego ds. Kontaktów z Międzynarodowym Komitetem Nauk Historycznych. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, był wiceprzewodniczącym Komitetu Nauk Historycznych PAN.
Profesor Trzeciakowski wyróżniony został licznymi naukowymi nagrodami, w tym Nagrodą Państwową I Stopnia (zbiorową), Nagrodą Herdera (Herder Preis), Nagrodą Naukową Miasta Poznania oraz odznaczeniami państwowymi Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta. Wyróżniony statuetką Dobosza Powstania Wielkopolskiego za badania i popularyzacje czynu zbrojnego Wielkopolan.
