Laureaci Statuetki Złotego Hipolita

  Władysław Bartoszewski, pseudonim Ludwik, ur. w 1922 roku. Historyk, publicysta, polityk. W latach 1940-1941 więzień obozu koncentracyjnego Oświęcim, żołnierz Armii Krajowej i od 1942 pracownik Biura Informacji i Propagandy (BIP) oraz Delegatury Rządu, w której wraz z W. Bieńkowskim prowadził referat żydowski. Współzałożyciel Rady Pomocy Żydom "Żegota". W latach 1942-1944 redaktor miesięcznika Prawda Młodych, uczestnik powstania warszawskiego w 1944 roku. W latach 1944-1945 sekretarz redakcji Biuletynu Informacyjnego. Członek "Nie", następnie Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. Od 1946 roku członek PSL, współredaktor Gazety Ludowej, dwukrotnie więziony w latach1946-1948 i 1949-1954, od roku 1982 w redakcji Tygodnika Powszechnego. Wykładowca KUL i uniwersytetu latającego oraz uniwersytetów niemieckich w Monachium, Augsburgu i Eichstätt. Wielokrotnie występował przeciwko bezprawnym działaniom władz m.in. podpisując listy protestacyjne intelektualistów do rządu i sejmu PRL.
W latach 1990-1995 ambasador RP w Austrii, w latach 1995 oraz od 2000 minister spraw zagranicznych. W 2001 odznaczony Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi RFN, za pracę na rzecz pojednania między Niemcami, Polakami i Żydami. Badacz dziejów wojny i okupacji, autor ponad 800 artykułów i książek m.in.: Warszawski pierścień śmierci 1939-1944 (1967), 1859 dni Warszawy (1974), Polskie Państwo Podziemne (1979), Na drodze do Niepodległości (1987).