Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Czesław Łuczak
Złoty Hipolit
dla profesora Czesława Łuczaka
W uznaniu wybitnych zasług położonych dla polskiej nauki, w uznaniu wielkiej pracy włożonej w kształcenie pokoleń polskich historyków, Kapituła Złotego Hipolita przy Towarzystwie im. Hipolita Cegielskiego nadała godność Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej oraz przyznała statuetkę Złotego Hipolita profesorowi dr habilitowanemu Czesławowi Łuczakowi. Całe środowisko intelektualne Wielkopolski z uznaniem przyjęło do wiadomości ten wyraz uznania dla sędziwego naukowca, którego dzieła dotyczące historii gospodarczej wywarły ogromny wpływ na tę dziedzinę wiedzy, w szczególny sposób poszerzając horyzont analizy historycznej procesów gospodarczych.
Przygotowania do uroczystości wręczenia Profesorowi przyznanych wyróżnień zakłóciła wiadomość o Jego poważnej chorobie, z którą, o czym wiedzieli tylko najbliżsi, od pewnego czasu walczył z determinacją. Niestety, choroba okazała się śmiertelna i przyszła tak nagle, że Kapituła Złotego Hipolita nawet nie zdążyła poinformować Profesora o Jego wyróżnieniu. Odszedł wielki, skromny, niezwykle pracowity i twórczy Człowiek. Pozostawił po sobie fundamentalne dzieła historyczne i zastęp znakomitych Jego następców - polskich naukowców.
Uroczystość przekazania Profesorowi dyplomu Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej oraz statuetki Złotego Hipolita odbyła się pośmiertnie w dniu 7 października 2002 roku w siedzibie Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, na ręce Jego małżonki i córki.
Przekazując Pani Stanisławie Łuczak dyplom i statuetkę prezydent Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, dr Marian Król wyrażając żal i ubolewanie z powodu zgonu Profesora powiedział: " Odszedł od nas wielki przyjaciel, uznany przez naukę światową historyk najwyższej próby, człowiek wielkiej skromności, znakomity nauczyciel akademicki i wzór pracowitości. Jego nazwisko trwale zostało zapisane w dziejach nauki polskiej, a Jego postać w naszych sercach. Cześć Jego pamięci".
Na zdjęciu: moment przekazanie wdowie po śp.Profesorze Czesławie Łuczaku, pani Stanisławie Łuczak dyplomu Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej oraz statuetki Złotego Hipolita przyznanych Profesorowi. Od lewej: dr Marian Król - prezydent Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, pani Stanisława Łuczak, prof. dr hab. Andrzej Kwilecki - przewodniczący Kapituły Złotego Hipolita, oraz pani Halina Smoczyńska - córka Zmarłego.
Foto: archiwum THC
SYLWETKA LAUREATA
Czesław Łuczak, prof. dr hab., (zmarł w 2002 roku) emerytowany profesor Uniwersytetu im. A. Mickiewicza. Oto Jego droga życiowa: w 1949 roku studia na Wydziale Ekonomicznym na Uniwersytecie Poznańskim, w 1949 doktorat, w 1960 profesor nadzwyczajny, w 1966 profesor zwyczajny. Do 1992 roku związany z UAM w Poznaniu: 1955 - 60 docent, od 1960 profesor, 1969 - 81 i 1985 - 91 dyrektor Instytutu Historycznego, 1957 - 60 prodziekan i 1960 - 62 dziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego, 1962 - 65 prorektor, 1965 -72 rektor. Przez 20 lat prof. Łuczak przewodniczył Komitetowi Redakcyjnemu Wydawnictwa Naukowego UAM, był współzałożycielem i współredaktorem czasopisma Studia Historiae Oeconomicae, wypromował 287 magistrów oraz 49 doktorów, 6 z nich zostało profesorami, 2 piastowało godność rektorów szkół wyższych.
Wydał 426 publikacji naukowych m.in.: "Polityka ekonomiczna III Rzeszy w latach II wojny światowej", "Polska i Polacy w II wojnie światowej", "Od Bismarcka do Hitlera", "Polsko-niemieckie stosunki gospodarcze". Prof. Łuczak specjalizował się w tematyce historii gospodarczej Polski i Niemiec oraz polsko -niemieckich stosunków gospodarczych w XIX i XX wieku, oprócz publikacji książkowych publikował również artykuły w prasie.
Profesor Łuczak otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń: doctor honoris causa: Uniwersytetu Marcina Lutra w Halle (1970), Uniwersytetu Maksyma Gorkiego w Charkowie (1972), nagroda państwowa II stopnia (1981), Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969).
Był członkiem licznych organizacji i towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Historycznego (1960-63 prezes oddziału), Zespołu Dydaktyczno-Naukowego Nauk Historycznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1973 - 90 przewodniczący), CKK przy Prezesie Rady Ministrów (1984 - 90), Centralnej Komisji dom spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych (od 1991), przez wiele lat przewodniczył Radzie Naukowej Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce.
dla profesora Czesława Łuczaka
W uznaniu wybitnych zasług położonych dla polskiej nauki, w uznaniu wielkiej pracy włożonej w kształcenie pokoleń polskich historyków, Kapituła Złotego Hipolita przy Towarzystwie im. Hipolita Cegielskiego nadała godność Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej oraz przyznała statuetkę Złotego Hipolita profesorowi dr habilitowanemu Czesławowi Łuczakowi. Całe środowisko intelektualne Wielkopolski z uznaniem przyjęło do wiadomości ten wyraz uznania dla sędziwego naukowca, którego dzieła dotyczące historii gospodarczej wywarły ogromny wpływ na tę dziedzinę wiedzy, w szczególny sposób poszerzając horyzont analizy historycznej procesów gospodarczych.
Przygotowania do uroczystości wręczenia Profesorowi przyznanych wyróżnień zakłóciła wiadomość o Jego poważnej chorobie, z którą, o czym wiedzieli tylko najbliżsi, od pewnego czasu walczył z determinacją. Niestety, choroba okazała się śmiertelna i przyszła tak nagle, że Kapituła Złotego Hipolita nawet nie zdążyła poinformować Profesora o Jego wyróżnieniu. Odszedł wielki, skromny, niezwykle pracowity i twórczy Człowiek. Pozostawił po sobie fundamentalne dzieła historyczne i zastęp znakomitych Jego następców - polskich naukowców.
Uroczystość przekazania Profesorowi dyplomu Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej oraz statuetki Złotego Hipolita odbyła się pośmiertnie w dniu 7 października 2002 roku w siedzibie Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, na ręce Jego małżonki i córki.
Przekazując Pani Stanisławie Łuczak dyplom i statuetkę prezydent Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, dr Marian Król wyrażając żal i ubolewanie z powodu zgonu Profesora powiedział: " Odszedł od nas wielki przyjaciel, uznany przez naukę światową historyk najwyższej próby, człowiek wielkiej skromności, znakomity nauczyciel akademicki i wzór pracowitości. Jego nazwisko trwale zostało zapisane w dziejach nauki polskiej, a Jego postać w naszych sercach. Cześć Jego pamięci".
Na zdjęciu: moment przekazanie wdowie po śp.Profesorze Czesławie Łuczaku, pani Stanisławie Łuczak dyplomu Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej oraz statuetki Złotego Hipolita przyznanych Profesorowi. Od lewej: dr Marian Król - prezydent Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego, pani Stanisława Łuczak, prof. dr hab. Andrzej Kwilecki - przewodniczący Kapituły Złotego Hipolita, oraz pani Halina Smoczyńska - córka Zmarłego.
Foto: archiwum THC
SYLWETKA LAUREATA
Czesław Łuczak, prof. dr hab., (zmarł w 2002 roku) emerytowany profesor Uniwersytetu im. A. Mickiewicza. Oto Jego droga życiowa: w 1949 roku studia na Wydziale Ekonomicznym na Uniwersytecie Poznańskim, w 1949 doktorat, w 1960 profesor nadzwyczajny, w 1966 profesor zwyczajny. Do 1992 roku związany z UAM w Poznaniu: 1955 - 60 docent, od 1960 profesor, 1969 - 81 i 1985 - 91 dyrektor Instytutu Historycznego, 1957 - 60 prodziekan i 1960 - 62 dziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego, 1962 - 65 prorektor, 1965 -72 rektor. Przez 20 lat prof. Łuczak przewodniczył Komitetowi Redakcyjnemu Wydawnictwa Naukowego UAM, był współzałożycielem i współredaktorem czasopisma Studia Historiae Oeconomicae, wypromował 287 magistrów oraz 49 doktorów, 6 z nich zostało profesorami, 2 piastowało godność rektorów szkół wyższych.
Wydał 426 publikacji naukowych m.in.: "Polityka ekonomiczna III Rzeszy w latach II wojny światowej", "Polska i Polacy w II wojnie światowej", "Od Bismarcka do Hitlera", "Polsko-niemieckie stosunki gospodarcze". Prof. Łuczak specjalizował się w tematyce historii gospodarczej Polski i Niemiec oraz polsko -niemieckich stosunków gospodarczych w XIX i XX wieku, oprócz publikacji książkowych publikował również artykuły w prasie.
Profesor Łuczak otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń: doctor honoris causa: Uniwersytetu Marcina Lutra w Halle (1970), Uniwersytetu Maksyma Gorkiego w Charkowie (1972), nagroda państwowa II stopnia (1981), Krzyż Komandorski, Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969).
Był członkiem licznych organizacji i towarzystw naukowych: Polskiego Towarzystwa Historycznego (1960-63 prezes oddziału), Zespołu Dydaktyczno-Naukowego Nauk Historycznych przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1973 - 90 przewodniczący), CKK przy Prezesie Rady Ministrów (1984 - 90), Centralnej Komisji dom spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych (od 1991), przez wiele lat przewodniczył Radzie Naukowej Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce.
