Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Wanda Wiłkomirska
Wanda Alfreda Joanna Wiłkomirska ur. 11 stycznia 1929 w Warszawie) – polska skrzypaczka i pedagog; córka Alfreda Wiłkomirskiego, pierwsza żona premiera Mieczysława Rakowskiego, z którym ma dwóch synów. Pochodzi ze znanej warszawskiej rodziny muzycznej. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 5 lat u swojego dziadka Alfreda. Po dwóch latach nauki wystąpiła po raz pierwszy publicznie. W 1947 r. ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi w klasie Ireny Dubiskiej, od 1949 roku była uczennicą Ede'a Zathureczkyego w Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie, jej pedagogami byli także Eugenia Umińska i Tadeusz Wroński w Warszawie oraz Henryk Szeryng w Paryżu. Jest laureatką czterech międzynarodowych konkursów: w Genewie (1946), w Budapeszcie (1949), Konkursu Bachowskiego w Lipsku (1950) i Konkursu im. Wieniawskiego w Poznaniu (1952). Od czasu triumfalnego debiutu w Ameryce (1961) z orkiestrą Filharmonii Narodowej rozpoczęła się jej wielka, barwna muzyczna kariera międzynarodowa. ( Foto: Agencja Gazeta )
W 1983 roku została profesorem w Hochschule für Musik Mannheim w Heidelbergu. Po 13 grudnia 1981 roku, w stanie wojennym, wyjechała z kraju. Wróciła dopiero po upadku komunizmu, w 1990 roku. Przez 22 lata była solistką Filharmonii Narodowej w Warszawie, towarzysząc orkiestrze w jej podróżach, bywała też zapraszana na tournées przez inne orkiestry polskie i zagraniczne. Jako solistka brała udział w inauguracji odbudowanej po wojennych zniszczeniach Filharmonii Narodowej w Warszawie, w otwarciu Barbican Hall w Londynie, zainaugurowała oraz wystąpiła na pierwszym powojennym koncercie orkiestry Sydney Symphony w Operze w Sydney. Obecnie prowadzi klasę w Sydney Conservatory of Music, łącząc pracę pedagogiczną z koncertami. Koncertowała na pięciu kontynentach, dając recitale i grając z czołowymi orkiestrami. Uczestniczyła w projektach kameralnych, grając również z rodzeństwem („Trio Wiłkomirskich”). Coroczne koncerty w USA, liczne koncerty w prawie wszystkich państwach europejskich, w Japonii, Nowej Zelandii i Ameryce Południowej oraz wspaniałe recenzje powodują, że Wanda Wiłkomirska uważana jest za jedną z czołowych skrzypaczek XX wieku.
Oprócz działalności koncertowej, prowadzi kursy muzyczne w wielu krajach, wielokrotnie uczestniczyła w pracach jury międzynarodowych konkursów skrzypcowych: Karla Flescha w Londynie, Jacques'a Thibaud w Paryżu, Piotra Czajkowskiego w Moskwie, ARD w Monachium, Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, Hanowerze, oraz Tokio. Wanda Wiłkomirska była pierwszą wykonawczynią licznych utworów kompozytorów polskich, niemieckich i australijskich; niektóre z nich były jej dedykowane. Nagrywała dla EMI, Deutsche Grammophon, Polskich Nagrań, Philipsa, Hungarotonu i innych wytwórni. Za swoją muzyczną działalność otrzymała wiele medali, nagród i wyróżnień, z których najbliższa jej sercu jest nagroda za propagowanie muzyki Karola Szymanowskiego w świecie.
Wanda Alfreda Joanna Wiłkomirska gra na instrumencie od Petrusa Guarneriusa, Wenecja 1734.
W 1983 roku została profesorem w Hochschule für Musik Mannheim w Heidelbergu. Po 13 grudnia 1981 roku, w stanie wojennym, wyjechała z kraju. Wróciła dopiero po upadku komunizmu, w 1990 roku. Przez 22 lata była solistką Filharmonii Narodowej w Warszawie, towarzysząc orkiestrze w jej podróżach, bywała też zapraszana na tournées przez inne orkiestry polskie i zagraniczne. Jako solistka brała udział w inauguracji odbudowanej po wojennych zniszczeniach Filharmonii Narodowej w Warszawie, w otwarciu Barbican Hall w Londynie, zainaugurowała oraz wystąpiła na pierwszym powojennym koncercie orkiestry Sydney Symphony w Operze w Sydney. Obecnie prowadzi klasę w Sydney Conservatory of Music, łącząc pracę pedagogiczną z koncertami. Koncertowała na pięciu kontynentach, dając recitale i grając z czołowymi orkiestrami. Uczestniczyła w projektach kameralnych, grając również z rodzeństwem („Trio Wiłkomirskich”). Coroczne koncerty w USA, liczne koncerty w prawie wszystkich państwach europejskich, w Japonii, Nowej Zelandii i Ameryce Południowej oraz wspaniałe recenzje powodują, że Wanda Wiłkomirska uważana jest za jedną z czołowych skrzypaczek XX wieku.
Oprócz działalności koncertowej, prowadzi kursy muzyczne w wielu krajach, wielokrotnie uczestniczyła w pracach jury międzynarodowych konkursów skrzypcowych: Karla Flescha w Londynie, Jacques'a Thibaud w Paryżu, Piotra Czajkowskiego w Moskwie, ARD w Monachium, Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, Hanowerze, oraz Tokio. Wanda Wiłkomirska była pierwszą wykonawczynią licznych utworów kompozytorów polskich, niemieckich i australijskich; niektóre z nich były jej dedykowane. Nagrywała dla EMI, Deutsche Grammophon, Polskich Nagrań, Philipsa, Hungarotonu i innych wytwórni. Za swoją muzyczną działalność otrzymała wiele medali, nagród i wyróżnień, z których najbliższa jej sercu jest nagroda za propagowanie muzyki Karola Szymanowskiego w świecie.
Wanda Alfreda Joanna Wiłkomirska gra na instrumencie od Petrusa Guarneriusa, Wenecja 1734.
