Aktualności
Godność Przyjaciela Polski i Polaków - dla profesora Samuela Pohorylesa
W piątek, w dniu 15 października 2010 roku w siedzibie Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, odbyła się niecodzienna uroczystość goszczenia przez Prezydenta Towarzystwa – dr Mariana Króla przebywającego w Polsce profesora Samuela Pohorylesa wraz z Jego Małżonką. Okazją do tej miłej uroczystości było przyznania profesorowi Samuelowi Pohorylesowi przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego Statuetki Honorowego Hipolita oraz nadanie Mu Godności Przyjaciela Polski i Polaków. W ceremonii udział wzięli: rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu – prof. Grzegorz Skrzypczak; prorektor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza – prof. Zbigniew Pilarczyk; prezes Towarzystwa Agronomicznego – prof. Franciszek Borówczak; przyjaciel profesora Samuela Pohorylesa – Józef Lewiński; reprezentant Centrum Szymona Peresa dla Pokoju – Karol Drozd; wiceprezes Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania – Jędrzej Stefan Płaczkowski; kanclerz Loży BCC, prezes zarządu firmy Nickel – Marian Nickel; wiceprzewodnicząca Rady Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP – Alicja Kobus; oraz reprezentanci Urzędu Wojewody Wielkopolskiego, Urzędu Marszałka Województwa Wielkopolskiego, Urzędu Miasta Poznania. Obecni byli też przedstawiciele Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego z dyrektorem Biura Zarządu Towarzystwa – Edmundem Dudzińskim oraz David Ney.
A oto sylwetka Dostojnego Laureata:
Prof. Samuel Pohoryles urodził się 22 kwietnia 1928 roku we Lwowie, w bardzo zamożnej rodzinie właścicieli ziemskich z okolic Tarnopola. Dzieciństwo spędził w swoim rodzinnym majątku w Hińkowcach. Była to wieś w południowej części ówczesnej Polski, położona niedaleko miasta Zaleszczyki, w pobliżu Dniestru – który do 1939 roku wyznaczał granicę między Polską a Rumunią. Korzeni nazwiska Samuela – Pohoryles – można szukać już w XVII wieku. Z całą pewnością jest to nazwisko pochodzenia słowiańskiego i można je tłumaczyć: „na zalesionych wzgórzach”. Niezwykle liczna rodzina Pohorylesów wywodzi się z miasta Husiatyn. Jej członkowie rozjechali się stamtąd po całym świecie – trafili do Europy, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii i Izraela. Tak się składa, że Olga, żona Samuela, podobnie jak on urodziła się we Lwowie. Jej ojciec, dr Izydor Joszpa, był szanowanym lekarzem w Husiatynie.
Czas drugiej wojny światowej dla rodziny Samuela i dla rodziny Jego obecnej Małżonki to czas niezwykle trudny, czas walki o przetrwanie w otchłani holokaustu, o którym oboje nie lubią dzisiaj i nie chcą nawet wspominać.
Po drugiej wojnie światowej, w 1947 roku Samuel ukończył szkołę średnią w Szczecinie po czym podjął studia w Akademii Handlu Zagranicznego. Następnie ukończył Akademię Ekonomiczną i kontynuował naukę na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, specjalizując się w problemach rozwoju gospodarczego oraz gospodarce żywnościowej. Już w wieku 22 lat zdołał osiągnąć asystenturę i wkrótce został wykładowcą. W 1954 roku został mianowany na dziekana Wydziału Ekonomicznego Akademii Rolniczej w Szczecinie. W grudniu tego samego roku poznał swoją przyszłą żonę, Olgę Joszpę, piękną młodą lekarkę, pracującą w przychodni chorób wewnętrznych we Wrocławiu. Olga i Samuel pobrali się w 1957 roku. Postanowili wyemigrować do Izraela. Olga dotarła tam ze swoimi rodzicami jako pierwsza, ponieważ polskie władze z początku nie zezwoliły Samuelowi na wyjazd. Ostatecznie Olga i Samuel znaleźli się w Izraelu w 1958 roku. W późniejszym okresie Samuel studiował na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu w Bonn, w Instytucie Badań Rolniczych na Oxfordzie oraz na Wydziale Gospodarki Lądowej Uniwersytetu Cambridge.
Kiedy w 1958 roku przybył do Izraela, od razu skierowano go do ulpanu (szkoła języka hebrajskiego), po to, by mógł opanować język. Wkrótce po tym Samuel poznał profesorów czołowych izraelskich uniwersytetów. Cztery miesiące po przyjeździe do Izraela został zatrudniony w Departamencie Badawczym Ministerstwa Rolnictwa. Zajmował się przede wszystkim planowaniem rozwoju rolnictwa i analizowaniem bieżących potrzeb. Kiedy w Ministerstwie Rolnictwa powstało Centrum Osadnictwa Rolniczego i Planowania oraz Rozwoju Wiejskiego, Samuel został mianowany dyrektorem Departamentu Badań i Doradztwa Gospodarczego. W tym samym okresie został także zastępcą dyrektora ds. Planowania. W 1977 roku Ariel Sharon – ówczesny Minister Rolnictwa – mianował go dyrektorem ds. Planowania i Rozwoju Wsi. Samuel piastował to stanowisko do 1993 roku.
W 1989 roku Samuel Pohoryles przyjechał do Polski: odwiedził wówczas Wrocław i Szczecin. Choć była to podróż prywatna, eksperci do spraw rolnictwa wielokrotnie zwracali się do niego, prosząc o rady. W tym samym okresie do Polski przyjechał amerykański zespół, który miał wspomóc kraj w procesie transformacji, ułatwiając przejście z gospodarki planowej na rynkową. Samuel przyczynił się do pomyślnego zakończenia tego procesu i w dalszym ciągu pełnił funkcje doradcze, kiedy tylko było to potrzebne. Został między innymi zagranicznym członkiem Sowieckiej Akademii Nauk Rolniczych – obecnie Rosyjskiej Akademii Nauk Rolniczych. Był profesorem na Wydziale Geografii Uniwersytetu w Tel Awiwie, w Instytucie Horowitza na rzecz Rozwoju Krajów Rozwijających się oraz na Wydziale Rolnictwa Uniwersytetu Hebrajskiego, gdzie zajmował się międzynarodowymi projektami i programem Nowoczesnych Technologii Rolniczych. Przez lata piastował też stanowisko prezesa Polsko-Izraelskiego Komitetu Rolniczego i do dziś współpracuje z jego obecnym prezesem. Podróżuje po całym świecie jako konsultant do spraw rozwoju rolnictwa i wsi. Od 1996 roku jest też aktywnym członkiem Centrum Szymona Peresa dla Pokoju – najpierw jako doradca specjalny, następnie na stanowisku dyrektora generalnego Andreas Agricultural Development Trust, a od 2000 roku jako zastępca dyrektora generalnego Centrum Peresa.
Samuel Pohoryles został uhonorowany licznymi nagrodami międzynarodowymi. W 1989 roku otrzymał od Biura Współpracy Międzynarodowej Amerykańskiego Departamentu Rolnictwa Międzynarodową Nagrodę za Pracę na Rzecz Rozwoju Rolnictwa na Świecie i Środkowym Wschodzie. Zostało mu też poświęcone osobne hasło w szóstym wydaniu „Who is Who in the World”, wydawnictwa Marquis z Chicago w stanie Illinois. Z kolei w marcu 1978 roku Międzynarodowe Centrum Biograficzne w Cambridge przyznało mu tytuł „Człowieka Zasłużonego”.
Polski Prezydent Lech Wałęsa odznaczył Samuela Pohorylesa w listopadzie 1994 Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W maju 2002 roku ówczesny Prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski odznaczył go z kolei Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. 10 czerwca 2008 roku prof. Samuel Pohoryles otrzymał od Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej. Polski Minister Rolnictwa Artur Balazs przyznał mu w 2000 roku Odznakę za Zasługi dla Rolnictwa, a rektor szczecińskiej Akademii Rolniczej uhonorował go w 1997 roku medalem „Zasłużony dla Akademii Rolniczej w Szczecinie”.
W dniu 15 października 2010 roku podczas ostatniego pobytu Polsce, w październiku 2010 roku, kiedy przebywał w Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu, gdzie w dniu 14 października wygłosił wykład na temat „Kluczowe parametry rolnictwa XXI wieku”, prof. Samuel Pohoryles otrzymał nadane Mu przez Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego wyróżnienia - Statuetkę Honorowego Hipolita i Godność Przyjaciela Polski i Polaków.
Tradycyjnie, na zakończenie uroczystości w siedzibie Towarzystwa, w Sali im. Hipolita Cegielskiego jej uczestnicy zrobili sobie pamiątkową fotografię. Na zdjęciu w pierwszym rzędzie siedzą: od lewej – Małżonka prof. Samuela Pohorylesa, Dostojny Laureat – Samuel Pohoryles oraz Alicja Kobus, w pierwszym rzędzie za nimi stoją uczestnicy uroczystości, od lewej – Józef Lewiński, Karol Drozd, rektor Grzegorz Skrzypczak, Prezydent Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego – dr Marian Król, oraz Franciszek Borówczak i Marian Nickel.
