Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Tadeusz Rut
Tadeusz Rut urodzony 25 sierpnia 1925 r. w Przeworsku. W czasie wojny pracował jako ślusarz – reperował i budował maszyny. W 1947 r. podjął studia w ówczesnej Szkole Inżynierskiej w Poznaniu na Wydziale Mechanicznym, które ukończył w 1950 r., w 1956 r. skończył studia magisterskie i uzyskał tytuł magistra inżyniera-mechanika. Pracę podjął w Zakładzie Obróbki Bezwiórowej – Oddziale Instytutu Mechaniki z Warszawy, który został przekształcony po kilku latach w samodzielną placówkę pod nazwą Centralne Laboratorium Obróbki Plastycznej, a następnie przemianowano go na Instytut Obróbki Plastycznej.
W 1969 r. T. Rut uzyskał na Politechnice Poznańskiej stopień doktora nauk technicznych, a w roku 1977 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego w Instytucie Obróbki Plastycznej. Tadeusz Rut jest wieloletnim członkiem Komitetu Budowy Maszyn oraz Komitetu Metalurgii PAN. Obecnie jest przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Obróbki Plastycznej. Jest autorem kilkunastu wynalazków z dziedziny obróbki plastycznej (niektóre chronione w wielu krajach). Opublikował kilkadziesiąt prac, w tym wiele w czasopismach zagranicznych, dotyczących nowych metod kucia i zawierających podstawy teoretyczne procesów oraz analizę konstrukcji urządzeń do kucia. Za główne osiągnięcie Tadeusza Ruta należałoby uznać rozwój nowej specjalności pt. „Kucie w przyrządach i urządzeniach na prasach uniwersalnych”. Początek tej specjalności dała metoda kucia nazwana przez prof. Tychowskiego, od inicjałów autora (Tadeusza Ruta) metodą TR. Pozwoliła ona na pokonanie bariery technologicznej w kuźnictwie i umożliwiła kucie wałów korbowych o dużych gabarytach z ciągłym przebiegiem włókien. Metoda TR jest stosowana w kilku hutach w Polsce. Ponadto sprzedano za granicę kilkanaście licencji na jej stosowanie.
Profesor Tadeusz Rut uzyskał liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. Nagrodę m. Poznania i Woj. Poznańskiego, nagrody resortowe, Państwową Nagrodę I stopnia oraz liczne odznaczenia państwowe, ponadto Światowa Organizacja Własności Intelektualnej – będąca Agencją ONZ – przyznała w roku 1992 prof. Rutowi Złoty Medal WIPO w uznaniu jego osiągnięć jako wynalazcy oraz wybitego wkładu w rozwój nauki i techniki (po raz pierwszy Polakowi). Profesor Tadeusz Rut nadal pracuje w Instytucie Obróbki Plastycznej i jest kierownikiem Zakładu Kucia Prasowania.
W 1969 r. T. Rut uzyskał na Politechnice Poznańskiej stopień doktora nauk technicznych, a w roku 1977 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego w Instytucie Obróbki Plastycznej. Tadeusz Rut jest wieloletnim członkiem Komitetu Budowy Maszyn oraz Komitetu Metalurgii PAN. Obecnie jest przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Obróbki Plastycznej. Jest autorem kilkunastu wynalazków z dziedziny obróbki plastycznej (niektóre chronione w wielu krajach). Opublikował kilkadziesiąt prac, w tym wiele w czasopismach zagranicznych, dotyczących nowych metod kucia i zawierających podstawy teoretyczne procesów oraz analizę konstrukcji urządzeń do kucia. Za główne osiągnięcie Tadeusza Ruta należałoby uznać rozwój nowej specjalności pt. „Kucie w przyrządach i urządzeniach na prasach uniwersalnych”. Początek tej specjalności dała metoda kucia nazwana przez prof. Tychowskiego, od inicjałów autora (Tadeusza Ruta) metodą TR. Pozwoliła ona na pokonanie bariery technologicznej w kuźnictwie i umożliwiła kucie wałów korbowych o dużych gabarytach z ciągłym przebiegiem włókien. Metoda TR jest stosowana w kilku hutach w Polsce. Ponadto sprzedano za granicę kilkanaście licencji na jej stosowanie.
Profesor Tadeusz Rut uzyskał liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. Nagrodę m. Poznania i Woj. Poznańskiego, nagrody resortowe, Państwową Nagrodę I stopnia oraz liczne odznaczenia państwowe, ponadto Światowa Organizacja Własności Intelektualnej – będąca Agencją ONZ – przyznała w roku 1992 prof. Rutowi Złoty Medal WIPO w uznaniu jego osiągnięć jako wynalazcy oraz wybitego wkładu w rozwój nauki i techniki (po raz pierwszy Polakowi). Profesor Tadeusz Rut nadal pracuje w Instytucie Obróbki Plastycznej i jest kierownikiem Zakładu Kucia Prasowania.
