Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Walter Mariusz
Mariusz Walter urodził się we Lwowie 4 stycznia 1937. Jego ojciec był sędzią grodzkim, matka zajmowała się rzemiosłem.
Matka z trudem wychowała troje dzieci, z którymi ze Lwowa uciekła do Warszawy. Po powstaniu Warszawskim zamieszkali w Krakowie gdzie Mariusz Walter podjął - za radą rodziny - naukę w Technikum Budowlanym by jak najszybciej zacząć zarobkować. W pierwszych latach po wojnie rodzinie Walterów pomagali przetrwać bracia Marii Walter, Janusz Warnecki, aktor, reżyser i Antoni Kozłowski, adwokat. Wychowując się w ich domu, Mariusz Walter odzyskał nadzieją na całkiem inny los aniżeli w zawodzie technika budowlanego.
W 1959 roku Mariusz Walter został studentem Politechniki Śląskiej, którą ukończył w 1964 roku. Już na Politechnice zaczął realizować swoje życiowe plany. Wspólnie z kolegami założyli pierwszy w Polsce radiowęzeł studencki, działający zresztą do dziś. Mariusz Walter pisał felietony, przygotowywał audycje, robił sprawozdania sportowe. W czasie gdy uzyskał dyplom ukończenia studiów wygrał konkurs na sprawozdawców sportowych i rozpoczął pracą w Polskim Radiu w Katowicach.
W tym czasie starał się także dostać na studia do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej i Telewizji w Łodzi. Nie został jednak dopuszczony do egzaminu wstępnego. Dziesięć lat później uczył studentów tej uczelni reportażu telewizyjnego, był też współorganizatorem Wydziału RTV przy Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
Mariusz Walter jako inżynier czuł się "zagrożony" w pracy dziennikarsko - artystycznej, jako człowiek "innego wykształcenia", który wykonuje zawód dziennikarza, reportera, a też próbuje reżyserii. Nie miał do tego formalnych uprawnień. Podejmował więc i kończył wszelkie możliwe kursy, szkolenia od realizatorskich począwszy na karcie ekranowej kończąc. Z Katowic przeniósł się do TVP w Warszawie, gdzie rozpoczął pracę w reportażu telewizyjnym.
Po kilku latach był już notowany w czołówce reporterów telewizyjnych. Jego prace zostały docenione. Kolejno wygrywal krajowe i międzynarodowe festiwale filmów dokumentalnych, m.in. Złoty Smok i Lajkonik w Krakowskich festiwalach , Prix Italia i dwukrotnie Grand Prix w Oberhausen. Później w latach 70-tych stworzył własny zespół redakcyjno - produkcyjny wokół STUDIA-2. Wprowadził na antenę inne programy własnego pomysłu, takie jak: Spotkania w drodze, Świadkowie, Wszystko za Wszystko.
W 1903 Walter odszedł z TVP i rozpoczął przygodę z prywatnym biznesem. Wspólnie z Janem Wejchertern założył firmę ITI i za namową Wejcherta pozostał przy tym "co potrafi" czyli produkcji filmów, robieniu telewizji i wszelkich "pochodnych" mediom gatunków.
W 1997 roku ITI otrzymała koncesję telewizyjną, w której skuteczną realizacją nikt wówczas nie wierzył. Dziś telewizja TVN jest jedną z najsilniejszych stacji telewizyjnych a TVN-24 nazywana jest polskim CNN.
Ludzie, z którymi pracował Walter mówią o nim : specjalista pracy od podstaw, ma żelazne zasady: pracowitość, odpowiedzialność, konsekwencję i wieczną nadzieję, że wszystko musi się udać.
Matka z trudem wychowała troje dzieci, z którymi ze Lwowa uciekła do Warszawy. Po powstaniu Warszawskim zamieszkali w Krakowie gdzie Mariusz Walter podjął - za radą rodziny - naukę w Technikum Budowlanym by jak najszybciej zacząć zarobkować. W pierwszych latach po wojnie rodzinie Walterów pomagali przetrwać bracia Marii Walter, Janusz Warnecki, aktor, reżyser i Antoni Kozłowski, adwokat. Wychowując się w ich domu, Mariusz Walter odzyskał nadzieją na całkiem inny los aniżeli w zawodzie technika budowlanego.
W 1959 roku Mariusz Walter został studentem Politechniki Śląskiej, którą ukończył w 1964 roku. Już na Politechnice zaczął realizować swoje życiowe plany. Wspólnie z kolegami założyli pierwszy w Polsce radiowęzeł studencki, działający zresztą do dziś. Mariusz Walter pisał felietony, przygotowywał audycje, robił sprawozdania sportowe. W czasie gdy uzyskał dyplom ukończenia studiów wygrał konkurs na sprawozdawców sportowych i rozpoczął pracą w Polskim Radiu w Katowicach.
W tym czasie starał się także dostać na studia do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej i Telewizji w Łodzi. Nie został jednak dopuszczony do egzaminu wstępnego. Dziesięć lat później uczył studentów tej uczelni reportażu telewizyjnego, był też współorganizatorem Wydziału RTV przy Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
Mariusz Walter jako inżynier czuł się "zagrożony" w pracy dziennikarsko - artystycznej, jako człowiek "innego wykształcenia", który wykonuje zawód dziennikarza, reportera, a też próbuje reżyserii. Nie miał do tego formalnych uprawnień. Podejmował więc i kończył wszelkie możliwe kursy, szkolenia od realizatorskich począwszy na karcie ekranowej kończąc. Z Katowic przeniósł się do TVP w Warszawie, gdzie rozpoczął pracę w reportażu telewizyjnym.
Po kilku latach był już notowany w czołówce reporterów telewizyjnych. Jego prace zostały docenione. Kolejno wygrywal krajowe i międzynarodowe festiwale filmów dokumentalnych, m.in. Złoty Smok i Lajkonik w Krakowskich festiwalach , Prix Italia i dwukrotnie Grand Prix w Oberhausen. Później w latach 70-tych stworzył własny zespół redakcyjno - produkcyjny wokół STUDIA-2. Wprowadził na antenę inne programy własnego pomysłu, takie jak: Spotkania w drodze, Świadkowie, Wszystko za Wszystko.
W 1903 Walter odszedł z TVP i rozpoczął przygodę z prywatnym biznesem. Wspólnie z Janem Wejchertern założył firmę ITI i za namową Wejcherta pozostał przy tym "co potrafi" czyli produkcji filmów, robieniu telewizji i wszelkich "pochodnych" mediom gatunków.
W 1997 roku ITI otrzymała koncesję telewizyjną, w której skuteczną realizacją nikt wówczas nie wierzył. Dziś telewizja TVN jest jedną z najsilniejszych stacji telewizyjnych a TVN-24 nazywana jest polskim CNN.
Ludzie, z którymi pracował Walter mówią o nim : specjalista pracy od podstaw, ma żelazne zasady: pracowitość, odpowiedzialność, konsekwencję i wieczną nadzieję, że wszystko musi się udać.
