Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Gerard Straburzyński
Gerard Straburzyński należy do ludzi, którzy mimo podeszłego wieku i nabytych praw emerytalnych nadal są bardzo aktywni i pracują zawodowo. Veniam legendi uzyskał w Akademii Medycznej w Poznaniu, z której po 24 latach pracy, w tym na stanowisku zastępcy dyrektora Instytutu Nauk Fizjologicznych, przeszedł na stanowisko dyrektora do resortowego naukowo-badawczego Instytutu Medycyny Uzdrowiskowej, a później do poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego na kierownika Katedry Fizykoterapii i Rehabilitacji Uzdrowiskowej. Od 8 lat pracuje na stanowisku dyrektora Instytutu Fizjoterapii i Ratownictwa Medycznego Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego w Kaliszu, która w ostatnich 4 latach w rozmaitych rankingach uzyskała pierwsze miejsce wśród kilkudziesięciu podobnych polskich Uczelni.
Właśnie teraz w listopadzie mija 60.1at Jego pracy, której plonem w nauce jest ponad 500 prac naukowych, komunikatów kongresowych i prac poglądowych, kilkanaście rozdziałów do podręczników oraz kilka akademickich podręczników i skryptów, z których ostatni 1000 stronicowy podręcznik „Fizjoterapia z elementami klinicznymi", wydany w ubiegłym roku przez renomowane wydawnictwo lekarskie PZWL, jest wspólnym dziełem z Jego równie aktywnymi na polu naukowym i klinicznym córkami.
Jego działalność naukowa dotyczyła różnych zagadnień fizjologii eksperymentalnej i klinicznej, w tym, fizjologii żywienia, fizjologii pracy i ergonomii a zwłaszcza medycyny fizykalnej i rehabilitacji. Swoje prace przedstawiał na ponad 80 krajowych, międzynarodowych i zagranicznych kongresach naukowych, w części, których należał do komitetów organizacyjnych. Przez szereg lat był redaktorem periodyku naukowego Balneologia Polska i Herba Polonica oraz członkiem Komitetu Naukowego redakcji Zeitschrift fur Physiotherapie i Medipress. Wyrazem dużego uznania dla Jego działalności naukowej było nadanie mu przez kilka zagranicznych Towarzystw Naukowych godności członka korespondenta i członka honorowego, w tym przez Niemieckie Towarzystwo Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji, Czechosłowacje Towarzystwo Lekarskie im. Purkiniego oraz Międzynarodowe Towarzystwo Medycyny Uzdrowiskowej z siedzibą w Niemczech.
Prof. dr hab. G. Straburzyński posiada też znaczny dorobek dydaktyczny, był bowiem promotorem kilku doktoratów z zakresu nauk medycznych oraz kilkuset licencjatów i magistrów fizjoterapii, a ponadto był kierownikiem prawie 50 specjalizacji lekarzy w zakresie medycyny fizykalnej i balneoklimatologii. Dodać należy, że oprócz pracy naukowo-dydaktycznej prof. Straburzyński zawsze zajmował się kliniczną medycyną uzyskując kolejno specjalizacje z chorób wewnętrznych, medycyny fizykalnej i balneoklimatologii oraz fizjologii klinicznej. Przez 17 lat pełnił funkcję przewodniczącego Krajowego Zespołu Specjalistów w dziedzinie medycyny fizykalnej i balneoklimatologii, będąc faktycznie specjalistą krajowym w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego, a przez 4 lata, już na emeryturze, funkcję konsultanta wojewódzkiego w zakresie balneologii i medycyny fizykalnej.
Dużą wagę przywiązuje prof. Straburzyński również do działalności oświatowej, szczególnie w zakresie popularyzacji osiągnięć medycyny, którą prowadzi od lat 50. ubiegłego wieku w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, jak i do bezpośredniej pomocy miejscowemu społeczeństwu w ramach działalności miejscowego Klubu Rotary, który przed 10 laty powstał z jego inicjatywy w naszym mieście. Był jego pierwszym prezydentem, a obecnie jest jego członkiem honorowym. W uznaniu działalności w zakresie współpracy z zagranicznymi klubami Rotary został też uhonorowany członkostwem honorowym Klubu St. Mauritz w Münster.
Właśnie teraz w listopadzie mija 60.1at Jego pracy, której plonem w nauce jest ponad 500 prac naukowych, komunikatów kongresowych i prac poglądowych, kilkanaście rozdziałów do podręczników oraz kilka akademickich podręczników i skryptów, z których ostatni 1000 stronicowy podręcznik „Fizjoterapia z elementami klinicznymi", wydany w ubiegłym roku przez renomowane wydawnictwo lekarskie PZWL, jest wspólnym dziełem z Jego równie aktywnymi na polu naukowym i klinicznym córkami.
Jego działalność naukowa dotyczyła różnych zagadnień fizjologii eksperymentalnej i klinicznej, w tym, fizjologii żywienia, fizjologii pracy i ergonomii a zwłaszcza medycyny fizykalnej i rehabilitacji. Swoje prace przedstawiał na ponad 80 krajowych, międzynarodowych i zagranicznych kongresach naukowych, w części, których należał do komitetów organizacyjnych. Przez szereg lat był redaktorem periodyku naukowego Balneologia Polska i Herba Polonica oraz członkiem Komitetu Naukowego redakcji Zeitschrift fur Physiotherapie i Medipress. Wyrazem dużego uznania dla Jego działalności naukowej było nadanie mu przez kilka zagranicznych Towarzystw Naukowych godności członka korespondenta i członka honorowego, w tym przez Niemieckie Towarzystwo Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji, Czechosłowacje Towarzystwo Lekarskie im. Purkiniego oraz Międzynarodowe Towarzystwo Medycyny Uzdrowiskowej z siedzibą w Niemczech.
Prof. dr hab. G. Straburzyński posiada też znaczny dorobek dydaktyczny, był bowiem promotorem kilku doktoratów z zakresu nauk medycznych oraz kilkuset licencjatów i magistrów fizjoterapii, a ponadto był kierownikiem prawie 50 specjalizacji lekarzy w zakresie medycyny fizykalnej i balneoklimatologii. Dodać należy, że oprócz pracy naukowo-dydaktycznej prof. Straburzyński zawsze zajmował się kliniczną medycyną uzyskując kolejno specjalizacje z chorób wewnętrznych, medycyny fizykalnej i balneoklimatologii oraz fizjologii klinicznej. Przez 17 lat pełnił funkcję przewodniczącego Krajowego Zespołu Specjalistów w dziedzinie medycyny fizykalnej i balneoklimatologii, będąc faktycznie specjalistą krajowym w zakresie lecznictwa uzdrowiskowego, a przez 4 lata, już na emeryturze, funkcję konsultanta wojewódzkiego w zakresie balneologii i medycyny fizykalnej.
Dużą wagę przywiązuje prof. Straburzyński również do działalności oświatowej, szczególnie w zakresie popularyzacji osiągnięć medycyny, którą prowadzi od lat 50. ubiegłego wieku w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, jak i do bezpośredniej pomocy miejscowemu społeczeństwu w ramach działalności miejscowego Klubu Rotary, który przed 10 laty powstał z jego inicjatywy w naszym mieście. Był jego pierwszym prezydentem, a obecnie jest jego członkiem honorowym. W uznaniu działalności w zakresie współpracy z zagranicznymi klubami Rotary został też uhonorowany członkostwem honorowym Klubu St. Mauritz w Münster.
