Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Zygmunt Broniarek
Zygmunt Marian Broniarek (ur. 27 sierpnia 1925 r. w Warszawie) - polski publicysta, felietonista i dziennikarz. Absolwent VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Władysława IV na warszawskiej Pradze (maturę zdał na tajnych kompletach w 1944 r.). Po wojnie, w latach 1945-1948, studiował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (SGPiS) w Warszawie. W 1944 r. pracował jako stenograf i depeszowiec „Życia Warszawy”. W latach 1945-1948 był depeszowcem w Agencji Prasowo-Informacyjnej i w „Wieczorze Warszawy”. W latach 1949-1950 publicysta zagraniczny „Rzeczpospolitej”. Od 1950 r. pracował jako korespondent „Trybuny Ludu”. Był dwukrotnie jej stałym korespondentem akredytowanym przy Białym Domu w Waszyngtonie (w latach 1960-1967 i 1985-1990) oraz dwukrotnie - przy Hotelu Matignon (siedzibie premiera Francji) w Paryżu. Był także stałym korespondentem w Sztokholmie, obejmującym swą działalnością całą Skandynawię.
Przed 1989 razem z Karolem Szyndzielorzem był stałym komentatorem spraw związanych z polityką zagraniczną w polskiej telewizji. Obecnie pisze regularnie do wielu czasopism. Między innymi jest stałym felietonistą tygodnika „Rynki Zagraniczne”, a także pisze do naczelnego organu OPZZ: „Nowego Tygodnika Popularnego” oraz pisma społeczno-samorządowego „Mieszkaniec”, na łamach którego publikuje „Światowe uwagi chłopaka z Pragi”.
Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy-Podróżników „Globtroter”.
Wystąpił w serialu TV „Gwiazdy tamtych lat” (1993-1994).
Jest autorem wielu książek, w tym m.in.: „Szczeble do Białego Domu”, „Kto się boi rewolucji?” (z Romanem Samselem), „Od Kissingera do Brzezińskiego”, „Ronald Reagan w Białym Domu”.
Zygmunt Broniarek został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (RP), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (PRL), Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Komandorskim Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976) oraz Złotym Medalem „Labor Omnia Vincit” Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego. Ponadto otrzymał Nagrodę im. Bolesława Prusa I stopnia (1984), Złoty Ekran (1984) oraz Wiktora - Nagrodę Akademii Telewizyjnej (nagroda publiczności, 1985).
Przed 1989 razem z Karolem Szyndzielorzem był stałym komentatorem spraw związanych z polityką zagraniczną w polskiej telewizji. Obecnie pisze regularnie do wielu czasopism. Między innymi jest stałym felietonistą tygodnika „Rynki Zagraniczne”, a także pisze do naczelnego organu OPZZ: „Nowego Tygodnika Popularnego” oraz pisma społeczno-samorządowego „Mieszkaniec”, na łamach którego publikuje „Światowe uwagi chłopaka z Pragi”.
Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy-Podróżników „Globtroter”.
Wystąpił w serialu TV „Gwiazdy tamtych lat” (1993-1994).
Jest autorem wielu książek, w tym m.in.: „Szczeble do Białego Domu”, „Kto się boi rewolucji?” (z Romanem Samselem), „Od Kissingera do Brzezińskiego”, „Ronald Reagan w Białym Domu”.
Zygmunt Broniarek został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (RP), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (PRL), Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Komandorskim Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976) oraz Złotym Medalem „Labor Omnia Vincit” Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego. Ponadto otrzymał Nagrodę im. Bolesława Prusa I stopnia (1984), Złoty Ekran (1984) oraz Wiktora - Nagrodę Akademii Telewizyjnej (nagroda publiczności, 1985).
