Laureaci Statuetki Złotego Hipolita
Władysław Pilawski
W dniu 21 stycznia 2008 roku podczas powiatowo-gminnych obchodów upamiętniających 89 rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego nestor czarnkowskich strażaków płk. poż. w st. spocz. Władysław Pilawski otrzymał honorowe wyróżnienie nagrodą Złotego Hipolita oraz tytułem „Wybitnej Osobowości Pracy Organicznej”. Wręczenia Laureatowi statuetki Złotego Hipolita oraz dyplomu Godności Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej doskonal Prezydent Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego – dr Marian Król. W uroczystości oprócz członków kapituły Złotego Hipolita uczestniczyli: zastępca Wielkopolskiego Komendanta Wojewódzkiego PSP bryg. Lech Janiak oraz emerytowany WKW PSP nabryg. Ryszard Kamiński. Poniżej prezentujemy sylwetkę Dostojnego Laureata.
Pan płk. poż w stanie spoczynku Władysław Pilawski urodził się 29 grudnia 1913 roku w Czarnkowie w rodzinie wielodzietnej. Miał sześciu braci i pięć sióstr. Jego ojciec był kupcem i aktywnym działaczem strażactwa ochotniczego. Władysław Pilawski w roku 1933 jako ochotnik służył w Wojsku Polskim. Już w roku 1934 rozpoczął służbę strażacką w szeregach Ochotniczej Straży Pożarnej w Czarnkowie. Po odbyciu przeszkolenia pożarniczego w 1935 roku podjął pierwszą pracę zawodową jako instruktor pożarnictwa w Rawiczu i Krotoszynie, a po ukończeniu kursu oficerskiego w 1936 roku, pracował w Łodzi, a następnie w Okręgu Wojewódzkim Związku Straży Pożarnych w Poznaniu.
W roku 1939 był uczestnikiem kampanii wrześniowej jako żołnierz Armii Poznań. Okres okupacji hitlerowskiej Władysław Pilawski spędził pracując w jednostkach ochrony przeciwpożarowej w Warszawie, Lublinie i Krakowie. Równocześnie był żołnierzem ruchu oporu w szeregach Armii Krajowej oraz kierował strażackim ruchem oporu „SKAŁA”. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę organizował ochronę przeciwpożarową na Ziemiach Odzyskanych: w Pile, Zielonej Górze i Szczecinie.
W roku 1950 został przeniesiony ze stanowiska Komendanta Zawodowej Straży Pożarnej w Poznaniu do Komendy Głównej Straży Pożarnej w Warszawie. W roku 1953 był dwukrotnie aresztowany i przesłuchiwany w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Represje jednak nie skończyły się i Władysław Pilawski w styczniu 1954 roku został zwolniony ze służby.
W wyniku przeobrażeń jakie miały miejsce w Polsce w roku 1956, nastąpiła również zmiana w życiu tak zawodowym jak i osobistym Władysława Pilawskiego. W dniu 23 lutego 1957 roku Minister Spraw Wewnętrznych powołał Go na stanowisko Zastępcy Komendanta Głównego Straży Pożarnej. Funkcję tę pełnił przez 22 lata, czyli do przejścia na emeryturę, otoczony szacunkiem współpracowników i podwładnych.
Władysław Pilawski przez całe swoje zawodowe życie był wierny profesji św. Floriana, podnosił swoje kwalifikacje i umiejętności, szkolił młodych adeptów, ale przede wszystkim opracowywał i wydawał publikacje poświęcone historii pożarnictwa w Polsce. Zawodową przygodę ze strażą pożarną rozpoczętą w roku 1935, a zakończył po 44 latach nienagannej służby w 1979 roku.
Płk. poż. w st. spocz. Władysław Pilawski był wielokrotnie odznaczany, m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Komandorskim i Kawalerskim Orderami Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Związku OSP, otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Czarnkowa. W roku 1993 Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej na wniosek Kapituły Medalu nadał Władysławowi Pilawskiemu Medal Honorowy im. Józefa Tuliszkowskiego za wybitne zasługi dla ochrony przeciwpożarowej i za pionierską działalność dokumentującą historię polskiego pożarnictwa.
Spod pióra Dostojnego Jubilata wyszło kilka cennych opracowań poświęconych historii straży pożarnej w tym: monografia „Historia prasy pożarniczej 1882-1995” , „Ochrona przeciwpożarowa Czarnkowa, powiatu czarnkowskiego, czarnkowsko-trzcianeckiego”, Ochrona przeciwpożarowa Wielkopolski 1459-1950”. W ciszy i spokoju rodzinnego miasta Czarnkowa pracuje nadal nad dokumentowaniem dziejów ochotniczej i zawodowej straży pożarnej Czarnkowa i woj. wielkopolskiego.
Chociaz jest osoba w podeszłym wieku stale zadziwia jasnością umysłu i siłą charakteru. Jako członek Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego-Koła w Czarnkowie jest autorem części opracowania poświęconego Powstaniu Wielkopolskiemu w Czarnkowie i rejonie Czarnkowa. Czynnie uczestniczy w pracach Towarzystwa. Do dnia dzisiejszego bardzo aktywnie współpracuje z Muzeum Ziemi Czarnkowskiej oraz z Komendami Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie, Poznaniu i Czarnkowie.
Pan płk. poż w stanie spoczynku Władysław Pilawski urodził się 29 grudnia 1913 roku w Czarnkowie w rodzinie wielodzietnej. Miał sześciu braci i pięć sióstr. Jego ojciec był kupcem i aktywnym działaczem strażactwa ochotniczego. Władysław Pilawski w roku 1933 jako ochotnik służył w Wojsku Polskim. Już w roku 1934 rozpoczął służbę strażacką w szeregach Ochotniczej Straży Pożarnej w Czarnkowie. Po odbyciu przeszkolenia pożarniczego w 1935 roku podjął pierwszą pracę zawodową jako instruktor pożarnictwa w Rawiczu i Krotoszynie, a po ukończeniu kursu oficerskiego w 1936 roku, pracował w Łodzi, a następnie w Okręgu Wojewódzkim Związku Straży Pożarnych w Poznaniu.
W roku 1939 był uczestnikiem kampanii wrześniowej jako żołnierz Armii Poznań. Okres okupacji hitlerowskiej Władysław Pilawski spędził pracując w jednostkach ochrony przeciwpożarowej w Warszawie, Lublinie i Krakowie. Równocześnie był żołnierzem ruchu oporu w szeregach Armii Krajowej oraz kierował strażackim ruchem oporu „SKAŁA”. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę organizował ochronę przeciwpożarową na Ziemiach Odzyskanych: w Pile, Zielonej Górze i Szczecinie.
W roku 1950 został przeniesiony ze stanowiska Komendanta Zawodowej Straży Pożarnej w Poznaniu do Komendy Głównej Straży Pożarnej w Warszawie. W roku 1953 był dwukrotnie aresztowany i przesłuchiwany w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Represje jednak nie skończyły się i Władysław Pilawski w styczniu 1954 roku został zwolniony ze służby.
W wyniku przeobrażeń jakie miały miejsce w Polsce w roku 1956, nastąpiła również zmiana w życiu tak zawodowym jak i osobistym Władysława Pilawskiego. W dniu 23 lutego 1957 roku Minister Spraw Wewnętrznych powołał Go na stanowisko Zastępcy Komendanta Głównego Straży Pożarnej. Funkcję tę pełnił przez 22 lata, czyli do przejścia na emeryturę, otoczony szacunkiem współpracowników i podwładnych.
Władysław Pilawski przez całe swoje zawodowe życie był wierny profesji św. Floriana, podnosił swoje kwalifikacje i umiejętności, szkolił młodych adeptów, ale przede wszystkim opracowywał i wydawał publikacje poświęcone historii pożarnictwa w Polsce. Zawodową przygodę ze strażą pożarną rozpoczętą w roku 1935, a zakończył po 44 latach nienagannej służby w 1979 roku.
Płk. poż. w st. spocz. Władysław Pilawski był wielokrotnie odznaczany, m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Komandorskim i Kawalerskim Orderami Odrodzenia Polski, Złotą Odznaką Związku OSP, otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Czarnkowa. W roku 1993 Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej na wniosek Kapituły Medalu nadał Władysławowi Pilawskiemu Medal Honorowy im. Józefa Tuliszkowskiego za wybitne zasługi dla ochrony przeciwpożarowej i za pionierską działalność dokumentującą historię polskiego pożarnictwa.
Spod pióra Dostojnego Jubilata wyszło kilka cennych opracowań poświęconych historii straży pożarnej w tym: monografia „Historia prasy pożarniczej 1882-1995” , „Ochrona przeciwpożarowa Czarnkowa, powiatu czarnkowskiego, czarnkowsko-trzcianeckiego”, Ochrona przeciwpożarowa Wielkopolski 1459-1950”. W ciszy i spokoju rodzinnego miasta Czarnkowa pracuje nadal nad dokumentowaniem dziejów ochotniczej i zawodowej straży pożarnej Czarnkowa i woj. wielkopolskiego.
Chociaz jest osoba w podeszłym wieku stale zadziwia jasnością umysłu i siłą charakteru. Jako członek Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego-Koła w Czarnkowie jest autorem części opracowania poświęconego Powstaniu Wielkopolskiemu w Czarnkowie i rejonie Czarnkowa. Czynnie uczestniczy w pracach Towarzystwa. Do dnia dzisiejszego bardzo aktywnie współpracuje z Muzeum Ziemi Czarnkowskiej oraz z Komendami Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie, Poznaniu i Czarnkowie.
